ശ്രീമദ് രാമാനുജന്റെ സഹസ്രാബ്ദ ആഘോഷങ്ങളുടെ സ്മരണയ്ക്കായി തെലങ്കാനയിലെ ഷംഷാബാദിൽ 216 അടി “സമത്വ പ്രതിമ” നാളെ നമ്മുടെ ഭാരത പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്രമോദി അനാച്ഛാദനം ചെയ്യും.
ആരായിരുന്നു ശ്രീമദ് രാമാനുജാചര്യൻ..? അദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ച് അധികമൊന്നും ഇപ്പോഴും ആർക്കും അറിയില്ല. അദ്ദേഹം എങ്ങനെയാണ് സമത്വത്തിന്റെ പ്രതീകമായത് ? അദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് ഒന്ന് നോക്കാം.
വേദാന്ത ദർശനത്തിലെ വിശിഷ്ടാദ്വൈത താത്ത്വിക ശാഖയുടെ പ്രധാന ഗുരുവും, ശ്രീവൈഷ്ണവ സമ്പ്രദായത്തിലെ ആചാര്യനുമായിരുന്നു രാമാനുജാചാര്യർ. തമിഴ്നാട്ടിലെ ചെന്നൈക്കടുത്തുള്ള ശ്രീപെരുമ്പുത്തൂർ ഗ്രാമത്തിൽ വടമ ബ്രാഹ്മണ കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചു 1017-ൽ രാനാനുജർ ജനിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാതാപിതാക്കൾ കാന്തിമതി അമ്മാളും അസുരി കേശവ സോമയാജി ദീക്ഷിതരും ആയിരുന്നു.
ബാല്യകാലത്തുതന്നെ കാഞ്ചീപൂർണ്ണൻ എന്ന ആ പ്രദേശത്തെ ശൂദ്രനായ ഒരു വൈഷ്ണവനുമായി സഖ്യം പുലർത്തുകയും, തന്റെ ഗുരുവായി സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. കാഞ്ചീപൂർണ്ണൻ തന്റെയും രാമാനുജരുടെയും ജാതി ഭേദത്തിനാൽ ബാലന്റെ വിനയത്തെ വർണ്ണധർമ്മത്തിന് വിരുദ്ധമായിക്കാണുകയും ചെയ്തു.
യൗവനത്തിൽ വിവാഹിതനായ ശേഷവും തന്റെ പിതാവിന്റെ മരണത്തിനു ശേഷവും രാമാനുജർ സപരിവാരം കാഞ്ചീപുരത്തേക്ക് താമസം മാറ്റി. അവിടെ ഇളയപെരുമാൾ ആദ്യത്തെ വൈദിക ഗുരുവായ യാദവപ്രകാശരുമായി കണ്ടുമുട്ടി. യാദവപ്രകാശരുടെ താത്ത്വികചിന്ത ആദിശങ്കരന്റെ അദ്വൈത വേദാന്തത്തിനും ഭേദാഭേദവാദത്തിനും സാമ്യമുണ്ടായിരുന്നു.
തുടക്കത്തിൽ ഇളയ പെരുമാൾ യാദവപ്രകാശന്റെ വത്സല ശിഷ്യനായിരുന്നെങ്കിലും താമസിയാതെ അവർ തമ്മിൽ ഉപനിഷത്തുക്കളുടെ ശരിയായ വ്യാഖ്യാനത്തെക്കുറിച്ചനേകം തർക്കങ്ങൾ ഉയർന്നു തുടങ്ങി. യാദവപ്രകാശരുടെ ദർശനത്തിൽ ഉപനിഷത്തുക്കൾ നിർഗ്ഗുണവും നിരീശ്വരവും അപൗരുഷേയവുമായ പരമ്പൊരുളിനാണാധാരം നൽകുന്നത്. മറിച്ച് രാമാനുജരുടെ പക്ഷം ഉപനിഷത്തുക്കൾ സഗുണമായ വിഷ്ണുരൂപത്തിനെയാണ് വർണ്ണിക്കുന്നതെന്നതായിരുന്നു.
രാമാനുജരുടെ താർക്കികമായ കഴിവുകളിൽ തന്റെ അധികാർത്തിനും തന്റെ ദർശനത്തിനോടുള്ള ജനപ്രീതിക്കും എതിരിയെക്കണ്ട യാദവപ്രകാശർ രാമാനുജരെ തീർത്ഥാടനത്തിനിടെ വധിക്കുവാനുള്ള ഗൂഢാലോചനകളാരംഭിച്ചു. രാമാനുജരുടെ പൈതൃഷ്വസേയിയും യാദവപ്രകാശരുടെ മറ്റൊരു വത്സല ശിഷ്യനുമായിരുന്ന ഗോവിന്ദ ഭട്ടർ ഈ വിവരമറിഞ്ഞ് അദ്ദേഹത്തെ ഉണർത്തിക്കുകയും രാമാനുജർ രക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
ഇത്രയും സംഭവിച്ചിട്ടും രാമാനുജർ കാഞ്ചീപുരത്തേയ്ക്കു മടങ്ങിയ ശേഷം സ്വഗുരുവുമായി പഠനം തുടർന്നു. യാദവപ്രകാശർ ഗൂഢാലോചനയിലെ തന്റെ ഉത്തരവാദിത്ത്വം പ്രകടമായി അംഗീകരിച്ചില്ലെന്നു മാത്രമല്ല രാമാനുജരുടെ തിരിച്ചുവരവിൽ സന്തോഷം ഭാവിക്കുകയും ചെയ്തു. പക്ഷേ അധികം താമസിയാതെ വീണ്ടും ശ്രുതിവ്യാഖ്യാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തർക്കങ്ങൾ ഉയർന്നപ്പോൾ യാദവപ്രകാശർ രാമാനുജരെ ഗുരുകുലത്തു നിന്നും പുറത്താക്കി.
തന്റെ ഗുരു നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെ ദുഃഖത്തിലായ രാമാനുജർ ബാല്യകാല മാർഗ്ഗദർശിയായ കാഞ്ചീപൂർണ്ണന്റെ ഉപദേശം ചോദിച്ചു. തനിക്കൊരു ഗുരു യഥാസമയം ലഭിക്കുമെന്നു പറഞ്ഞ് കാഞ്ചീപൂർണ്ണൻ അദ്ദേഹത്തെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും, തത്കാലത്തേയ്ക്ക് അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം വിഷ്ണു പൂജയിൽ യോജിക്കുവാനും നിർദ്ദേശിച്ചു.
ഇങ്ങനെയിരിക്കെ കാഞ്ചീപൂർണ്ണരിൽനിന്നും രാമാനുജരെക്കുറിച്ചറിഞ്ഞ യാമുനാചാര്യരെന്ന ശ്രീവൈഷ്ണവ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ നേതാവ് അദ്ദേഹത്തെ തന്റെ പിൻഗാമിയാകുവാൻ സ്വാഗതം ചെയ്തു. അക്കാലത്ത് ശ്രീവൈഷ്ണവർ തമിഴിലെ നാലായിര ദിവ്യപ്രബന്ധമെന്ന ഭക്തികാവ്യങ്ങളെഴുതിയ ആഴ്വാർമാരുടെ ഓർമ്മയിൽ ശ്രീരംഗത്തൊരുമിച്ച ചെറിയ വൈഷ്ണവ സമൂഹം മാത്രമായിരുന്നു.
ഇവരുടെ വിശ്വാസങ്ങളെ ഭാരതീയ തലത്തിൽ ഒരു താത്ത്വികചലനമായി മാറ്റുകയായിരുന്നു യാമുനാചാര്യരുടെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം; ഇത്തരത്തിലാണ് രാമാനുജരെ അദ്ദേഹം വിളിച്ചത്. എന്നാൽ രാമാനുജർക്ക് യാമുനാചാര്യരോട് സംഭാഷണം നടത്താൻ കഴിയുന്നതിന് മുൻപ് യാമുനാചാര്യർ ഇഹലോകം വെടിഞ്ഞു. രാമാനുജർ ശ്രീരംഗത്തെത്തിയപ്പോൾ കണ്ടത് യാമുനാചാര്യരുടെ മൃതദേഹവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വലതുകയ്യിലെ മൂന്നുവിരലുകൾ മടങ്ങിയിരിക്കുന്നതായുമാണ്.
മടങ്ങിയ വിരലുകൾ യാമുനരുടെ നിറവേറ്റാത്ത മൂന്ന് ആശകളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൂത്ത ശിഷ്യന്മാർ പറഞ്ഞു, ഇതിൽ പ്രധാനമായും ബ്രഹ്മസൂത്രത്തിനൊരു ഭാഷ്യം എഴുതണമെന്നതായിരുന്നു. ഈ അഭിലാഷങ്ങൾ നിറവേറ്റുമെന്നു രാമാനുജർ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തപ്പോൾ ഈ മൂന്നു വിരലുകളും സ്വയം നിവർന്നതായും പറയപ്പെടുന്നു.
ഒരിക്കൽ ഗുരു പെരിയ നമ്പി ശ്രീമദ് രാമാനുജനോട് മോക്ഷം നേടാനുള്ള രഹസ്യം അറിയാൻ തിരുക്കോഷ്ടിയൂർ നമ്പിയിലേക്ക് പോകാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. രാമാനുജർ തിരുക്കോഷ്ടിയൂർ നമ്പിയുടെ വീട്ടിലെത്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുമ്പിൽ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിക്കുകയും തന്റെ അപേക്ഷ അദ്ദേഹത്തോട് ബോധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
തിരുക്കോഷ്ടിയൂർ നമ്പി അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു: “ഇപ്പോൾ ഇത് നിനക്കറിയാൻ യോഗ്യനല്ല. നീ പോയി കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടും വരൂ.” ഏറെ നിരാശയോടെ ശ്രീരംഗത്തേക്ക് മടങ്ങിയ രാമാനുജർ പതിനെട്ട് യാത്രകൾ നടത്തി തിരുക്കോഷ്ടിയൂരിലേക്ക് നടന്നു, ഓരോ തവണയും തിരിച്ചയച്ചു.
ഒരു ദിവസം രാമാനുജന്റെ പിടിവാശി കണ്ട് തിരുക്കോഷ്ടിയൂർ നമ്പി പറഞ്ഞു, “ജനനമരണ ചക്രത്തിൽ നിന്ന് ജപിക്കുന്നവനെ മോചിപ്പിക്കുന്ന അഷ്ടാക്ഷര മഹാമന്ത്രം ഞാനിപ്പോൾ ഉദ്ദീപിപ്പിക്കും, പക്ഷേ നിങ്ങൾ അത് രഹസ്യമായി സൂക്ഷിക്കണം, അത് ആരോടും വെളിപ്പെടുത്തരുത്. അങ്ങനെ ചെയ്താൽ നീ നരകത്തിൽ പോകും.”
തുടർന്ന് രാമാനുജനെ മന്ത്രം കൊണ്ട് ഉദ്ദീപിപ്പിച്ചു. രാമാനുജന്റെ മുഖം പ്രസന്നമായിരുന്നു, അവൻ വളരെ സന്തോഷവാനായിരുന്നു. പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ശ്രീരംഗത്തേക്ക് മടങ്ങാതെ തിരുക്കോഷ്ടിയൂർ ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയി. യാത്രാമധ്യേ അദ്ദേഹം ആളുകളെ വിളിച്ച് ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞു, അവർക്ക് നിത്യാനന്ദം നൽകുന്ന വിലയേറിയ ഒരു രത്നം സമ്മാനമായി നൽകും. രാമാനുജം പടികൾ കയറി ക്ഷേത്ര ഗോപുരത്തിന്റെ മുകളിൽ എത്തി.
സംസാര വലയത്തിൽ നിന്ന് അവരെ മോചിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മന്ത്രത്തെക്കുറിച്ചാണ് താൻ അവരോട് പറയാൻ പോകുന്നതെന്ന് അദ്ദേഹം ജനങ്ങളോട് പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം ഉച്ചത്തിൽ “ഓം നമോ നാരായണായ” എന്ന് ജപിക്കുകയും അത് ആവർത്തിക്കാൻ ജനങ്ങളോട് ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ആളുകളെല്ലാം അത് ആവർത്തിച്ച് ആകർഷിച്ചു
തിരുക്കോഷ്ടിയൂർ നമ്പി ഇതറിഞ്ഞ് കോപം കൊണ്ട് ആഞ്ഞടിച്ചു.
അദ്ദേഹം ക്ഷേത്രത്തിൽ വന്ന് ആക്രോശിച്ചു, “നിനക്ക് ദീക്ഷ നൽകിയതിനാൽ ഞാൻ പാപം ചെയ്തു. നിങ്ങൾ ഒരു രാജ്യദ്രോഹിയാണ്, നിങ്ങൾ നരകത്തിൽ പോകും.
അപ്പോൾ രാമാനുജൻ വിനയപൂർവ്വം മറുപടി പറഞ്ഞു, “ആചാര്യ! നിന്റെ കൽപ്പന അനുസരിക്കാത്തതിനാൽ ഞാൻ നരകത്തിൽ പോകുമെന്ന് എനിക്കറിയാം. എന്നാൽ ഈ മന്ത്രം ജപിച്ച് ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകൾക്ക് പ്രയോജനം ലഭിക്കുമെങ്കിൽ, ഞാൻ നരകത്തിൽ പോകുന്നതിൽ കാര്യമില്ല. ഇത് കേട്ട നമ്പി രാമാനുജനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിശാലമനസ്കതയെ അഭിനന്ദിക്കുകയും അനുഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്തു.
ശ്രീമദ് രാമാനുജം എല്ലാവരുടെയും സമത്വമാണ് പ്രസംഗിച്ചത്..,
മനുഷ്യർ മാത്രമല്ല, നമ്മൾ “ചിത്” എന്ന് വിളിക്കുന്ന എല്ലാ ബോധമുള്ള അസ്തിത്വങ്ങളും “അചിത്” എന്ന നിർവികാരമായ അസ്തിത്വങ്ങളും.
അദ്ദേഹം ഇത് തന്റെ “ശരീരക മീമാംസ” ഭാഷയിൽ വളരെ വ്യക്തമായി കാണിച്ചു, ഈ വികാരവും നിർവികാരവുമായ എല്ലാ അസ്തിത്വങ്ങളെയും പരമാത്മാവിന്റെ “ദിവ്യശരീരം” എന്ന് അദ്ദേഹം പ്രഖ്യാപിച്ചു. അപ്പോൾ ഈ അസ്തിത്വങ്ങളെല്ലാം അവന്റെ ശരീരം രൂപപ്പെടുത്തുന്നുവെങ്കിൽ, വിവേചനത്തിന്റെ ചോദ്യം എവിടെയാണ്? എന്ന് അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. എന്തായാലും ശ്രീമദ് രാമാനുജ സമത്വത്തിന്റെ പ്രതീകമായതിങ്ങനെയാണ്.
